Szkoła Magii i Czarodziejstwa Dragons

Sarusia

Fyrwenn <-- Czerwony smok,
Wanadain <-- Niebieski smok,
Elhan <-- Zielony smok,
Acail <-- Biały smok,
Isegrin <-- Srebrny Smok

Fyrwenn

Czerwone smoki to gatunek najchciwszy z nich wszystkich. Nieustannie
starają się powiększać swe i tak ogromne skarbce. Należą też do istot niezwykle próżnych. Zawsze są dumne i nie ukrywają pogardy, która obdarzają wszystkich.
Grzebień na karku oraz skrzydła stwora mają barwę popielato-niebieską lub purpurowo-szarą, te części gada również ciemnieją w miarę upływu lat. Również źrenice czerwonego smoka bledną z wiekiem, tak że u najstarszych oczy maja kolor roztopionej lawy.
Gdzieś nieopodal siedziby tych gadów musi znajdować się wysoki szczyt, z którego smok obserwuje swoje terytorium - czyli wszędzie tam, gdzie sięga jego wzrok. Czasem owym wysoko położonym miejscem może zainteresować się srebrny smok, przez co przedstawiciele obu gatunków są do siebie wrogo nastawieni.

Wanadain

Niebieskie smoki to istoty próżne, pilnie strzegące swojego terytorium. Lepiej od innych smoków zakopują się w piasku.
Uszy przedstawiciela tego gatunku są niesamowicie postrzępione. Charakteryzuje go również duży róg wrastający z nosa. Łuski tego smoka mienią się różnymi odcieniami błękitu: ciemny granat, szafir, czy indygo. Niesiony pustynnymi wiatrami piasek poleruje owe łuski na połysk. Im smok starszy, tym łuski większe.
Skóra niebieskich jest niejako naelektryzowana i cały czas słychać, jak trzeszczy oraz szumi. Dźwięki stają się głośniejsze, gdy gad jest rozwścieczony lub zamierza zaatakować. Czuć wtedy słabą woń ozonu i piasku.
Jaskrawe ubarwienie sprawia, że błękitne smoki łatwo zauważyć na jałowych pustyniach. Często zakopują się one w piasku, a wtedy widać jedynie niewielką część ich głowy.
Niebieskie smoki lubią latać w gorącym pustynnym powietrzu, zwykle za dnia, gdy temperatura jest najwyższa. Niektóre niemal dorównują barwie pustynnego nieba, co sprytnie wykorzystują.

Isegrin

ZDOLNOŚCI: To istoty dostojne. Z radością pomagają w potrzebie dobrym stworzeniom, a gdy sprzymierzają się z ludźmi, często przybierają postać miłego starca lub ładnej dziewczyny. Wydaje się, że wolą ludzi niż przedstawicieli własnego gatunku. Często mają śmiertelnych towarzyszy, z którymi nawet nawiązują głębokie przyjaźnie. Niemniej jednak smok wreszcie przybiera prawdziwą postać i znika na jakiś czas.
WYGLĄD: Mają posągowe kształty. Łuski małego smoczątka są szarobłękitne, o srebrnym połysku. Jaśnieją wraz z wiekiem aż wreszcie poszczególne łuski zanikają. Z tego powodu srebrne smoki z oddali wyglądają niczym wyrzeźbione z metalu. Czasami nazywa się je "tarczowymi smokami" - z racji srebrzystych płyt, które zdobią ich głowy. Zawsze otacza je słaba woń deszczu. Z wiekiem źrenice srebrnego smoka jaśnieją, aż u najstarszych wyglądają jak kule rtęci.
WSYTEPOWANIE: Najchętniej zakładają legowiska wśród odludnych górskich szczytów lub pośród chmur. Tam gdzie siedziba wyposażona jest w magiczna podłogę, na której to smok może składać jaja i gromadzić skarby.
POŻYWIENIE: Lubią ludzkie mięso i mogłyby się nim odżywiać.
WROGOWIE: Ponieważ srebrne i czerwone smoki żyją na podobnych terenach, często dochodzi między nimi do sporów. Pojedynki między tymi dwoma gatunkami są dosyć zaciekłe i często prowadzą do śmierci któregoś ze smoków. Zwykle jednak srebrne smoki maja przewagę, ponieważ współpracują ze sobą lub ludzkimi sojusznikami.

Elhan

Zielone smoki to istoty wojownicze, które zwykle atakują nawet niesprowokowane. O ich agresywnej naturze świadczą paszcze pełne zębów oraz groźnie wyglądające grzebienie. Przerażający wygląd podkreślają liczne guzy i kolce, które porastają brwi i podbródek gada.
Zielone smoczątko ma cienkie i małe łuski ciemnozielonej, niemal czarnej barwy. Im gad starszy, tym jego łuski są większe i jaśniejsze - z czasem przybierają kolor zielony, szmaragdowy i oliwkowy, który pomaga tym smokom kryć się w lesie.
Te smoki zakładają siedziby w kniejach, hołdują zasadzie: "Im las starzsy, tym lepiej". Preferują jaskinie we wzgórzach lub urwiskach, a ich siedziby można rozpoznać po charakterystycznej woni chloru.
Wiadomo, że bardzo głodne zielone smoki jedzą praktycznie wszystko, także krzaki i małe drzewka.

Acail

Białe smoki to najmniejsi i najgłupsi przedstawiciele smoczego rodu. Większość białych smoków jest zwykłymi drapieżnikami o zwierzęcych instynktach. Ich pyski wykrzywia grymas wściekłości - nie widać nawet śladu przebiegłości, cechujących inne gatunki smoków.
Łuski białego smoczątka błyszczą niczym zwierciadełka. Gdy smok się zestarzeje, blask słabnie. Łuski wiekowej bestii są gdzieniegdzie bladobłękitne, a gdzieniegdzie jasnoszare, tylko czasem białe.
Pysk białego smoka zwęża się ku przodowi, przez co nieco przypomina dziób ogromnego ptaka. Jego głowę zdobi grzebień. Smoka zaś otacza słaby odór - jakby chemikaliów.
Białe smoki zakładają siedziby w mroźnych jaskiniach i pieczarach leżących głęboko pod ziemią, gdzie mogą kryć się przed ciepłymi promieniami słońca. Oczywiście skarby przechowują w leżach, najchętniej w zalodzonych grotach, w których ściany się odbijają klejnoty - najlepiej diamenty, które białe smoki cenią najwyżej.
Te istoty, podobnie jak ich kuzyni, są w stanie zjeść niemal wszystko. Należą jednak do wybredniejszych smoków i pożerają tylko to, co zostało zamrożone. Zwykle żywią się istotami, które zabije ich mroźny dech i których zwłoki zesztywnieją od chłodu. Czasem zagrzebują tez pożywienie w śnieżnych zaspach, aby jego temperatura była odpowiednio niska.

OPISY WZIĘTE Z [link widoczny dla zalogowanych]